หากเอ่ยถึงสถาปนิกรุ่นพี่ที่จบจาก คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า เจ้าคุณทหารลาดกระบัง ที่เป็นแรงบัลดาลใจให้รุ่นน้องคงจะต้องมีชื่อ “พี่เล็ก สุรชัย เอกภพโยธิน” กรรมการผู้จัดการ และ สถาปนิก บริษัท ออฟฟิศเอที จำกัด
วัฒนพล : อยากทราบประวัติพี่สุรชัยสักเล็กน้อยครับ พี่เรียนจบปีไหน แล้วไปเรียนต่อที่ไหน ครับ
พี่สุรชัย : ครับ จบปีอะไรหรอ… ทำไมไม่ถามว่าเข้าปีอะไรนะ เข้าปี 32 เรียน 5 ปีก็จบปี 37 นี่ล่ะครับ พอจบแล้วก็ไปเรียนต่อที่ University of Michigan, Ann Arbor ครับ
วัฒนพล : แล้วจบมาเปิดออฟฟิศที่นี่เลยหรือเปล่าครับ?
พี่สุรชัย : ไม่ครับ ตอนแรกก็ทำงานอยู่ที่นิวยอร์กก่อนเพราะพอจบมาสองเดือนเศรษฐกิจไทยก็ทรุดตัว ตอนนั้นฟองสบู่แตก ก็เลยตัดสินใจทำงานที่นั่นก่อน หลังจากนั้นสามปีถึงกลับมาเปิดออฟฟิศเอทีที่ประเทศไทยเพราะอยากทำงานที่เป็นตัวเองมากกว่า
วัฒนพล : ลักษณะงานของพี่มีลักษณะอย่างไรบ้างครับ?
พี่สุรชัย : ลักษณะงานแบบไหนอ่ะ… เอ่อ…ก็เปิดออฟฟิศสถาปนิก ด้านการออกแบบ เนี่ย ใช่รึเปล่าจะเอาคำตอบแบบนี้รึเปล่า
วัฒนพล : เอ่อ… ครับก็เป็นสถาปนิกด้านการออกแบบนะครับ แล้ว งานหรือผลงานของพี่ ที่พี่คิดว่าเป็นตัวอย่างที่ดีใจการปฏิบัติวิชาชีพคืออะไรครับ?
พี่สุรชัย : ก็มี หอศิลป์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ศูนย์รับสมัคร มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ก็ประมาณนี้ แต่พี่ว่างงานอะไรก็ไม่สำคัญเท่าความตั้งใจเวลาทำงานนะ เราต้องมีความตั้งใจที่จะสร้างงานที่ดีออกมา ซึ่งเรื่องนี้สำคัญกว่าตัวชิ้นงานอีก ถ้าเรามีความตั้งใจ ทุ่มเทให้กับงาน ก็จะได้งานที่ดี
วัฒนพล : ครับ แล้วแต่ละงานมีอุปสรรคในการประกอบวิชาชีพอะไรบ้างครับ?
พี่สุรชัย : ก็ไม่ค่อยมีนะ… อุปสรรคแบบไหนล่ะ?
วัฒนพล : เอ่อ…
พี่สุรชัย : คือแต่ละงานมันก็มีอุปสรรคคล้ายๆกันแหละ ก็ทั้ง เวลา เจ้าของ ลูกน้องพนักงาน รสนิยมของเจ้าของ ผู้รับเหมา คือจะทำงานชิ้นนึงก็ต้องอาศัยความร่วมมือจากหลายๆฝ่ายนะ มันไม่ใช่อยู่ที่เราคนเดียว บางทีเราก็ตั้งใจทำงานเต็มที่แต่ไม่ตรงกับรสนิยมเจ้าของ คือถ้างานไหนที่เราไม่ถนัด ถ้าฝืนทำไปมันก็จะออกมาไม่ดี แล้วเวลาทำก็ไม่มีความสุขด้วย จริงไหม คือก็ต้องคุยกันถ้ามันไปด้วยกันไม่ได้จริงๆก็ต้องจากกันด้วยดี อธิบายให้เขาฟัง แล้วก็จบ ไม่ใช่ว่าเราเป็นสถาปนิกแล้วจะต้องออกแบบได้ทุกอย่าง ถ้าไม่ถนัด ก็อย่าไปทำ ทำไปก็ทรมารเปล่าๆ
วัฒนพล : พี่คิดว่าข้อคิดสำคัญของการทำงานคืออะไรครับ ต้องปฏิบัติตัวอย่างไร?
พี่สุรชัย : ก็อย่างที่บอกไปแล้ว เราต้องมีความตั้งใจที่จะสร้างงานที่ดีออกมา นอกจากนี้ก็ต้อง อดทน ทุมเท ที่สำคัญมีใจรัก เพราะเราต้องอยู่กับงานชิ้นนึงนานมาก อย่างเล็กๆแบบบ้านก็ต้องใช้เวลาเป็นปี ถ้าแบบ ศอ. ทำอย่างมากก็สามสี่เดือน แต่ สถ. เนี่ยถ้าโปรเจคใหญ่ๆ สาม สี่ปีด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีใจรักก็ทำไม่ได้จริงๆ และที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด เรื่องนี้พี่บอกน้องๆเสมอว่า ต้องรับผิดชอบต่อเวลา กำหนดตารางงานให้ดี งานจริงมันส่งเลทไม่ใช่แค่ลดครึ่งเกรด
วัฒนพล : แล้วพี่คิดเห็นอย่างไรกับ จรรยาบรรณวิชาชีพครับ?
พี่สุรชัย : ก็ดี… ก็ต้องมี… อาชีพเรามันมีความเฉพาะเจาะจงคนที่ไม่ได้เรียนจะมาประกอบอาชีพนี้ไม่ได้ มันเป็นอาชีพที่มีสภา ไหนบอกมาซิอาชีพอะไรมีสภาบ้าง
วัฒนพล : …ก็ (ซวยและ) มีสภาวิศวกร แพทยสภา แล้วก็…
พี่สุรชัย : สภาทนายความ อะไรแบบนี้ คือถ้าเราเป็นนักบัญชี เรียนจบอกไรมาก็ทำได้ แต่อาชีพนี้คนอื่นทำไม่ได้ ต้องมีความรู้ ต้องเรียนจบ ต้องสอบผ่าน ลูกค้าเขาไม่ได้เรียนมา เราบอกอะไรเขาเข้าก็จะเชื่อเพราะเขาไม่รู้ ถ้าไม่มีจรรยาบรรณ หลอกลูกค้า หรือโฆษณาสินค้าขึ้นมาว่า ต้องใช้ยี่ห้อนี้เท่านั้น เขาไม่มีความรู้เขาก็เชื่อ ถ้าเป็นแบบนี้หมดก็อันตราย
วัฒนพล : คำถามสุดท้ายแล้วครับ พี่คิดเห็นอย่างไรกับการออกแบบเพื่อสิ่งแวดล้อมครับ?
พี่สุรชัย : ออกแบบเพื่อสิ่งแวดล้อมหรอ… นี่วิชาอะไรนะ?
วัฒนพล : Professional Practice ครับ
พี่สุรชัย : ไอ้จรรยาบรรณเข้าใจนะ แต่สิ่งแวดล้อมมันเกี่ยวอะไรกับวิชา อื่ม… ไม่เป็นไร อันนี้ออกตัวก่อนว่าตามความคิดส่วนตัวเลยนะ บางทีอะไรที่มันมาเป็นกระแสเยอะๆมันก็น่าเบื่อนะ แต่ไม่ใช่ว่าไม่ดีไอ้ออกแบบเพื่อสิ่งแวดล้อมมันดีอยู่แล้ว คือกระแสมันออกมาก็รู้ว่าดี แต่มันเป็นอะไรที่วัดค่าไม่ได้ หรือได้ก็ไม่แน่นอนนัก เมืองนอกเขาทำกันมาก็นานแล้วแต่ใช่ว่าของนอกจะนำมาใช้ในไทยได้ คนไทยก็พยายามทำเกณฑ์นะ แต่ก็ยังมีหลายๆจุดที่ยังไม่คลอบคลุม การออกแบบเพื่อสิ่งแวดล้อมมันดีก็จริง แต่มันมีปัจจัยอีกหลายๆอย่างที่จะเกี่ยวข้องกับการออกแบบ ในทางปฏิบัติในไทยไม่ง่ายนัก ถ้าทำแล้วต้องเพิ่มค่าก่อสร้างมาเล็กน้อยบางทีเจ้าของเขาก็ไม่เอาแล้ว แต่ยังไงก็เห็นว่ามันดีนะถ้านำไปใช้ได้จริง เรื่องนี้พี่ไก่น่าจะรู้ดีกว่าผมนะ
วัฒนพล : ก็หมดคำถามแล้วครับ
พี่สุรชัย : แล้วนี่ทีสิสจะทำอะไรเนี่ย?
วัฒนพล : เอ่อ... โรงพยาบาลการแพทย์แผนไทยครับ
พี่สุรชัย : ทำไมอยากทำหละ?
วัฒนพล : (รู้สึกโดนสัมภาษณ์เองซะแล้ว) ก็อยากทำอะไรที่มันไทยๆแต่ไม่ไทยจ๋านัก เน้นฟังก์ชั่นหน่อยๆครับ
พี่สุรชัย : มันแบบไหนล่ะ ที่ไทยๆแต่ดูไม่ไทยจ๋าเนี่ย ยกตัวอย่างได้ไหม?
วัฒนพล : (ซวยและ) เอ่อ… ก็… แบบตอนไปทริปอาจารย์จิ๋ว… แถวอุทยานสุโขทัยมันมีศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ครับ ก็อารมณ์น่าจะประมาณนั้น
พี่สุรชัย : หรอ ใครเป็นคนออกแบบล่ะ
วัฒนพล : (นั่น… ใครล่ะ) น่าจะกรมศิลป์ฯ มั้งครับ
พี่สุรชัย : กรมศิลป์ฯ ออกแบบได้ดีขนาดนั้นเลยหรอ อื่ม… เวลาไปดูงานชิ้นไหนที่ชอบ ก็ต้องหาข้อมูลด้วยนะ ไม่ใช่ดูๆอย่างเดียว เช่นใครออกแบบ มีแนวความคิดยังไงก็สำคัญนะ แล้วจบไปจะทำอาชีพอะไรเป็นสถาปนิกหรือเปล่า?
วัฒนพล : ครับก็อยากลองทำดูก่อน ยังไม่มั่นใจว่าจะชอบหรือเปล่า แต่เรียนมาห้าปีแล้วก็อยากเอาความรู้ที่เรียนมาใช้ก่อน
พี่สุรชัย : อื่ม… ก็ต้องลองดูกันไปนะ อีกไม่ถึงปีก็จบแล้ว ก็อวยพรให้โชคดีก็แล้วกันนะ
วัฒนพล : ครับ… ขอบคุณครับ
